Mimpi ialah satu perkara yang cukup pelik tapi istimewa yang berlaku pada manusia. Betapa otak boleh menghasilkan satu dunia imaginasi yang tottally 100% berbeza ngan realiti. Cukup pasti kalau setiap mimpi tu difilemkan then ia akan jadi jauh lebih berkualiti dan hebat dari filem Razak Mohidin or MIG cam Hantu Botol Kicap dan seangkatan. Hmmm.
Cuma masalah tentang mimpi ni bagi aku ialah once kita terbangun then sebahagian mimpi tu akan automatically akan terhilang dan tak lama lepas tu kita tak akan ingat langsung apa yang kita mimpi kan tu. Tapi Alhamdulilllah tuhan bagi aku aka manusia yang punya masalah ingatan quite teruk ni untuk ingat certain-certain mimpi yang pernah aku alami (yang mostly mengakibatkan aku kekadang tak tahu beza satu adegan tu ialah mimpi atau ingatan).
...
Malam tadi mimpi aku agak best gak ar. Kira under classified sedih gak ar.
Semuanya bermula apabila 4 orang cikgu muda ni yang cukup sangat bersemangat mengajar untuk sekolah mereka. Satu hari ni mereka berempat menyelinap sembunyi-sembunyi keluar dari sekolah pergi ke bandar terdekat untuk beli barang-barang untuk satu event sekolah ni. Matlamat diaorang nak beli barang tu guna duit mereka sendiri tanpa pengetahuan admin or cikgu-cikgu yang lain supaya event tu jadi lebih meriah dan student mereka akan lebih gembira. Idea asal plan tu ialah dari 2 cikgu lelaki yang hyper happy go lucky dan ceria tahap kanak-kanak Ribena. Salah seorang lelaki tu ialah aku ar.
Sekolah tu sangat besar sehingga pihak admin sediakan sebuah bas khas untuk sesiapa nak ke bandar berdekatan. Tapi punya ar lama menunggu sehingga mengakibatkan 4 cikgu tu nekad untuk jalan kaki keluar pintu depan dan tunggu bas luar. Masa tunggu luar tu tak ar lama mana sangat tapi sorang dari cikgu tu (Indian girl) dah gave up dan tak jadi join. Lepas tu baru ada sebuah bas yang quite uzur gak datang.
(Bas tu buat aku teringat kat bas Bandar Baru Bangi masa belajar dulu. Bas tu guna enjin Mercedes tapi badan bas bukan main teruk lagi. Air cond guna angin semulajadi dan bila hujan then jangan dudok tepi ar sebab tingkap tu dah sangat keras untuk ditutup. Lebih suck bila bas tu start bergerak dan ia akan memaksa semua penumpanng menari lagu Shake Your Bon-Bon sepanjang perjalanan. Hmmm..)
Disebabkan sesi penungguan tadi sangat lama so mereka bertiga sangat extra happy dalam bas. Tapi moment tu jadi kureng sikit bila ada sorang mamat bandar yang rupa cam mat gian sikit tu try nak mengushya cikgu ompuan sorang tu. Tapi diaorang bertiga buat tak layan jer..
Tapi sampai-sampai jer diaorang kat bandar tu hari dah nak masuk malam so diaorang bertiga berebut ar pergi ke kedai tu. Masalahnya kedai tu dah tutup masa operasi. Gi kedai kedua yang bit jauh tapi pun sama gak. Waktu tu hari dah totally malam. Semua kedai sekitar dah tutup habis. Herannya mereka bertiga still tak nak balik. Rasanya mungkin alang-alang jarang keluar bandar so mereka nak ambik peluang tu jalan-jalan sekitar gak dulu kot.
Cuma masalahnya makin diaorang jauh jalan makin diaorang masok kawasan yang sunyi dan gelap. Aku rasa diaorang ni sesat dah tapi masalahnya tak nak balik jalan asal. Still nak explore tempat tu. So sedar tak sedar kawasan sekitar dah banyak pokok-pokok besar dan kawasan rumah tinggal or perumahan terbengkalai.
Sehingga ar diaorang masok kawasan yang ada beberapa orang gelandangan. Still mereka buat tak ada apa-apa. Waktu ni ar kalau dalam wayang then automatically mulut kita akan start sumpah seranah kata "Apsal korang masih nak masuk lagi..? Balik je ar.." .Sehingga ar sorang gelandangan tu start tegur mereka dan suroh join lepak sekali then baru ar diaorang rasa tak best dan baru nak blah. Tapi sorang gelandangan yang aku syak as penagih tahan kaki salah seorang dari mereka dan baru ar mereka bertiga start nak lari.
Masalahnya sekarang ni mereka bertiga dah sesat dan malam dah makin larut dan leih sucks: dah tak ada bas yang akan bawak mereka balik semula ke sekolah.
So mereka terus lari dan lari. Part ni sangat mendebarkan sebab mereka dikejar oleh geng gelandangan tadi cam versi manusia lari dari dikejar zombi yang jalan perlahan. Leh imagine ar kan?
Sehingga ar mereka yakin mereka dah tak dikejar lagi dan kawasan sekitar makin familiar. Rerupanya mereka dah nak sampai tempat mereka turun dari bas tadi. Sampai betul-betul kat tempat mereka turun then mereka bertiga berhenti. Muka terkejut sebab mereka jumpa 3 jasad manusia terbaring penuh darah atas kaki lima lantai bangunan tu. Dan lebih mengejutkan bila 3 jasad tu ialah milik mereka bertiga sendiri.
Then scene jadi gelap dan ada suara wanita menjerit dan bila keadaan kembali terang then bermula scene ingat kembali pada saat-saat mereka turun dari bas tadi. Mat gian tu pun turun sekali dan masih lagi nak usha cikgu ompuan tu. Maka sorang cikgu lelaki ni (bukan aku) pun tegur ar baik-baik kata 'Jangan kacau' tapi malangnya mat gian tu lebih awal keluarkan pisau Ramboo dan serang cikgu lelaki tu. Cikgu perempuan tu menjerit dan aku pun try jadi hero tapi malangnya pun kena tusuk pisau tu. Dan last-last benda yang sama berlaku pada cikgu pompuan tu gak.
That how nasib 3 cikgu muda yang cukup bersemangat untuk anak murid menghabiskan sisa-sisa terakhir nyawa mereka. Then kebetulan lak alarm phone aku berbunyi tanda suroh bangun Suboh. Hmmm..
Bagi aku mimpi ni sangat sedih sebab ia bermula dengan moment-moment happy saat cikgu muda tu mengajar dan anak murid happy dan suka cikgu tu dan ia berakhir dengan tragis. Sad ending yang berlaku pada orang baik ialah benda yang worth untuk diratapi ar. Hmmm
No comments:
Post a Comment